- SICANI
- SICANIHispaniae popul. Sicoris fluv. olim accolae, qui relictis sedibus suis, Sicanô duce, in Italiam se contulerun,t pulsisque Aboriginibus Latium occupârunt; ipsique postea ab ipsis pulsi, quos ante pepuleratn, insulam vicinam Italiae occupaverunt, et eam Sicaniam a suo nomine nuncupaverunt. Servius in illud Aen. l. 7. v. 795.Auruncaeque manus, Rutuli, veteresque Sicani.Silius l. 10. v. 514.Sicana nunc tellus, nunc litora Ibera cruorem.Hinc Sicanis foem. Ovid. in Ibin, v. 598.Plurima quae flammis Sicams Aetna vomit.Porro Sicanos, a Siculis (uti putat Bochartus ὁ μέγας l. 1. Chanaan, c. 30.) neque gens, neque sermo distinxit, sed situs, et variae, ut evenit, in eadem gente factiones. Et Punicâ voce Sicani dicit, qui Siculorum Poenis erant proximi, quasi vicinos dixeris. hebraeis enim et Syris Saken, cuius plurale Sekenim, vicinum sonat. Diodorus Siculos cum Sicanis conferens ait: Ταύτης δὲ τῆς χώρας τά μὲν πρὸς ἕω κεκλιμένα μέρη κατῴκουν Σεκελοὶ, τὰ δὲ πρὸς δυσμὰς Σικανοί. Huc facit illud Poetae Aen. l. 5. v. 24.----- ----- Nec litora longeFida reor fraterna Erycis, protusque Sicanos.Nic. Lloydius.
Hofmann J. Lexicon universale. 1698.